Υπέροχο Τίποτα

Είναι αυτή η παγωνιά που ζεσταίνει
Το πρωινό μετά τη γιορτή
Τ´αλλόκοτο βλέμμα σου που δε με χορταίνει
Κι η λέξη που κρατάς για το τέλος εσύ

Υπέροχο τίποτα η ανάσα σου ζαλίζει
Μα πάνω σου κρατιέμαι ζωντανός
Υπέροχο τίποτα η γλώσσα σου με σκίζει
Αφήνοντας σημάδια που δε σβήνει ο καιρός

Γιάννης Αγγελάκας, Υπέροχο Τίποτα (1993)