Συνειδητοποίησα με ανάμεικτα συναισθήματα ότι πέρασαν κιόλας έξι ολόκληρα χρόνια από τη στιγμή που με ειδοποίησαν ότι το ΦΕΚ διορισμού μου στο Τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ δημοσιεύθηκε και ήμουν επισήμως μέλος αυτής της ελληνικής επιστημονικής ελίτ. Η σημερινή κατάσταση, ιδιαίτερα στον Τομέα Πυρηνικής Φυσικής και Στοιχειωδών Σωματιδίων, μόνο σε επιστημονική ελίτ δεν παραπέμπει, όμως δεν παύει το “μεγαλείο” του ΕΚΠΑ να λάμπει στο ελληνικό στερέωμα.
Στα έξι αυτά χρόνια πολλά άλλαξαν στη ζωή μου: επαγγελματικά “μπήκε το νερό στο αυλάκι” όπως λέει και ο σοφός λαός, βρήκα ένα σπίτι που θα μπορούσε εν δυνάμει να φιλοξενήσει και να υποβοηθήσει τις επιστημονικές μου ιδέες και δραστηριότητες. Απέκτησα αξιόλογους έλληνες συνεργάτες, κάποιοι πραγματικά λαμπεροί σε πνεύμα, ευθυκρισία και εντιμότητα. Άλλοι πάλι αποδείχθηκαν οπουρτουνιστές, ευκαιριατζήδες, συμφεροντολόγοι, χωρίς ξεκάθαρη επιστημονική ατζέντα. Τα 6 χρόνια μαζί τους μου έμαθαν πολλά. Ακόμη και στο πώς να αποφεύγω κακοτοπιές, κάτι που έμαθα με τον πικρό τρόπο, αλλά έμαθα. Στήσαμε πειράματα, ταξιδέψαμε στο εξωτερικό για έρευνα, ξεθάψαμε εξοπλισμό που ήταν παροπλισμένος για δεκαετίες, βάλαμε τα λίγα μέσα που έχουμε σε παραγωγικό ρυθμό, βγάλαμε αποτελέσματα, δημοσιεύσαμε σε συνέδρια και σε έγκριτα περιοδικά. Πάνω από όλα όμως περάσαμε και περνάμε καλά, δημιουργώντας ένα ωραίο κλίμα συνεργασίας με τις επόμενες γενιές που ακολουθούν και πρέπει να τους δώσουμε με σωστό τρόπο τα δικά μας εφόδια πριν βγουν στον πηγαιμό για τη δική τους Ιθάκη.
Αυτό είναι που χαίρομαι ιδιαίτερα στο ΕΚΠΑ: η συνεργασία μου με νέους ανθρώπους στο ξεκίνημα της καριέρας τους. Φτιάξαμε μια μικρή ομάδα, η οποία έχει αρχίσει τελευταία να δείχνει το επίπεδο κατάρτισης των μελών της, με το δυναμικό της να ξεδιπλώνεται πριν και μετά τη θητεία τους εντός των τειχών του ΕΚΠΑ. Στην ομάδα μας έχουν διατελέσει πάνω από 25 φοιτήτριες και φοιτητές τα τελευταία 5 χρόνια, από πρωτοετείς ως υποψήφιους διδάκτορους, ασχολούμενοι με θέματα τόσο βασικής φυσικής, όσο και εφαρμοσμένης. Κάποιες και κάποιοι από αυτούς συνεχίζουν με επιτυχία τις σπουδές τους ή την εργασία τους σε μη ακαδημαϊκούς χώρους, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Παρά τον απίστευτο χρόνο που πρέπει κάποιος να διαθέτει για την εκπαίδευση και την επιστημονική κατάρτιση όλων αυτών των ανθρώπων, η πρόοδος που εμφανίζεται και τα επιτεύγματά τους είναι ίσως το ΜΟΝΑΔΙΚΟ κίνητρο για να συνεχίσω να προσπαθώ μέσα σε αυτό το αναξιοκρατικό, εξεταστικοκεντρικό περιβάλλον που ονομάζεται Τριτοβάθμια ελληνική εκπαίδευση. Και στο πείσμα των καιρών, θα συνεχίσω να πιέζω και να πιέζομαι: για επιστημονική πρόοδο, για μάθηση, για νέα γνώση, για ερευνητική ικανοποίηση, για ακαδημαϊκό ήθος.
Η μισή ντουζίνα χρόνια μου έχει χαρίσει πολλές όμορφες και γλυκιές στιγμές, πολλές φορές συνοδευόμενες από πικρίες και θλίψη. Όντας αισιόδοξος και πεισματάρης άνθρωπος αντιμετωπίζω αυτές τις στιγμές ως μαθήματα ζωής. Αυτήν τη στάση ζωής θέλω να την περνάω στους γύρω μου, ιδιαίτερα στους συνεργάτες μου, στους δικούς μου ανθρώπους. Παρά τη γενική μαυρίλα και την έλλειψη ορίζοντα στο χώρο της έρευνας και της παιδείας στη σύγχρονη Ελλάδα, πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση. Και θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς θα είμαστε όλοι μας σε άλλη μια μισή ντουζίνα χρόνια από σήμερα.
Καλή χρονιά σε όλους
An Isotopia 