Είναι μάλλον καραμελίτσα της εποχής η συζήτηση γύρω από το υπέδαφος της Ελλάδας, το οποίο κρύβει δισεκατομμύρια πλούτου, σύμφωνα με τα λεγόμενα των “ειδικών”. “Κινέζικο ενδιαφέρον”, “χρυσωρυχείο”, “ορυκτές σπάνιες γαίες”, “στρατηγικά μέταλλα” και πολλά άλλα ακούγονται στον τύπο.
Η καημένη Ελλαδίτσα έχει τόσο δυναμικό και δεν μπορεί να το αξιοποιήσει. Είναι όμως αλήθεια ότι όλος αυτός ο πλούτος υπάρχει και αν όντως υπάρχει είναι εκμεταλλεύσιμος; Όπως για όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, υπάρχουν ειδικοί και “ειδικοί”. Είτε το θέμα που πραγματεύονται είναι η Εθνική Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο είτε η ταυτότητα του κατοίκου στον τύμβο Καστά στην Αμφίπολη. Έτσι και για τον ορυκτό πλούτο. Υπάρχει μια σαφής διαχωριστική γραμμή στο τι είναι εκμεταλλεύσιμος πλούτος από το υπέδαφος, τι είναι κοίτασμα και τι είναι -κυρίως- εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα. Αυτή η διαχωριστική γραμμή ποτέ δεν αναφέρεται.
Με αφορμή το δημοσίευμα αυτό, μειδιώ για όλα τα παραπάνω που σας ανέφερα. Γιατί; Μα γιατί όταν οι πραγματικοί ειδικοί (όπως αυτός) σου λένε ποια είναι η πραγματική δυναμική της Ελλάδας στον τομέα των σπάνιων γαιών, ο οποίος πιστοποιημένα είναι τάξεις μεγέθους μικρότερος από το διαφημιζόμενο για προφανείς λόγους, οι “ειδικοί” μιλούν για ενθαρρυντικές ενδείξεις χωρίς να έχουν καν ολοκληρώσει μια σωστή και συστηματική μελέτη. Η απορρόφηση κονδυλίων στη χώρα αυτή ακολουθεί τον κανόνα όλων των πραγμάτων: ευκαιριακή, αρπακολλατζίδικη, της αρπαχτής που λένε. Όταν ο φορέας που είναι υπεύθυνος (ΙΓΜΕ) είναι έτοιμος να κλείσει γιατί τόσα χρόνια “αγρόν αγοράζει”, αποθηκεύοντας και όχι χρησιμοποιώντας επιστημονικά όργανα εκατομμυρίων, ξοδεύοντας άσκοπα χρήματα σε “βόλτες”, δεν αξιολογείται σε τακτική βάση, πώς περιμένουμε οι υπόλοιποι ΜΗ ειδικοί να έχουμε επακριβή γνώση του τι γίνεται με το υπέδαφος.
Η πολιτική εξουσία οφείλει να ακούσει τους ειδικούς και να αφήσει κατά μέρος τους φανφαρόνους “ειδικούς”. Ειδικά σε στρατηγικά θέματα ανάπτυξης και εκμετάλλευσης ορυκτών και ενεργειακών πόρων οφείλει να επενδύσει στην πραγματική γνώση και τη συστηματική αξιολόγηση των πληροφοριών που της διοχετεύονται.
Η Ελλάδα έχει αρκετά πιστοποιημένα και εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, τα οποία μπορεί να αξιοποιήσει άμεσα (όπως αλουμίνιο, χρυσό, νικέλιο κ.ά.), τα οποία μπορούν να αποφέρουν αρκετά δις στον κρατικό κορβανά. Και ας αφήσει τα “40 δις” των σπανίων γαιών σε μακροπρόθεσμη βάση, ωσότου οι “ειδικοί” του ΙΓΜΕ προχωρήσουν από τις ενδείξεις στις αποδείξεις. Αλλά και ωσότου συνειδητοποιήσει μια μερίδα του ελληνικού πληθυσμού τι ακριβώς σημαίνει εξόρυξη και ανάπτυξη.
ΥΓ Με την ευκαιρία αυτή θέλω να δώσω θερμά συγχαρητήρια στον Πλάτωνα Γκαμαλέτσο, ο οποίος με μια καταπληκτική εργασία πολλών ετών στο πλαίσιο του διδακτορικού του, ολοκλήρωσε, παρουσίασε και δημοσίευσε την πρώτη εξονυχιστική, συστηματική και λεπτομερή δουλειά για τις σπάνιες γαίες που σχετίζονται με τους βωξίτες του Παρνασσού. Είχα την τιμή να είμαι στην εξεταστική του επιτροπή και ελπίζω τα αποτελέσματά του να εισακουστούν από το ΥπΑν. Μπράβο Πλάτωνα!
An Isotopia 