Κακώς ίσως, αλλά καθημερινά εκνευρίζομαι στις συναλλαγές μου με τις δημόσιες υπηρεσίες.
Δεν έχει σημασία αν ο λειτουργός απέναντι μου είναι ο πιο ευγενικός ή εξυπηρετικός άνθρωπος που προσπαθεί να κάνει φιλότιμα και έντιμα τη δουλειά του. Είναι η αέναη γραφειοκρατία που εμποδίζει την παραγωγική και αποτελεσματική κατάληξη αυτής της προσωπικής διάδρασης.
Βασικό στοιχείο που προκαλεί τον εκνευρισμό είναι η έλλειψη μηχανογράφησης και κυρίως η απουσία δεξιοτήτων στον τομέα αυτό από τους λειτουργούς. Θεωρώ απαράδεκτο την εποχή του iWatch και της εκτενούς διάχυσης των smartphones στην ελληνική κοινωνία (που έχει και η κουτσή Μαρία είναι αλήθεια) να μην μπορεί ο πτυχιούχος (είναι;) δημόσιος υπάλληλος να χειριστεί έναν απλό Η/Υ για να παράξει μια απλή αίτηση με αποτελεσματικότητα. Ή να γράφει ένα πραγματικά επαγγελματικό κείμενο. Ή να “ποστάρει” ένα καταραμένο PDF αντί για το τρισκατάρατο DOC.
Επικρατεί πραγματικά σύγχυση στον τομέα της δημόσιας διοίκησης για το τι είναι πραγματικά τεχνολογία και κυρίως τι είναι ευκολία στο πλαίσιο του ρόλου που έχουν οι εκτελεστές της. Ένα πρώτο βήμα μπορεί να αποτελέσει η υιοθέτηση λειτουργίας ανοιχτού λογισμικού, το οποίο πέρα από την αύξηση της παραγωγικότητας, προσφέρει βελτιωμένη εναρμόνιση με την δεοντολογία, αλλά και τρομερή εξοικονόμηση πόρων. Πρόσφατα στην Ιταλία, το ανοιχτό λογισμικό υιοθετήθηκε από τις αρχές του Μιλάνο σε μια προσπάθεια να εξοικονομηθούν οικονομικοί πόροι. 1.5 εκατομμύρια ευρώ εξοικονομήθηκαν. Στη Μασαχουσέτη, έχει χρόνια που έχει “απαγορευθεί¨ το Microsoft Office.
Εδώ εμείς, control, alt, delete. Σε όλα.
An Isotopia 