Τα σημεία των καιρών επιβάλλουν ψυχραιμία στο μέτωπο της Ανώτατης Παιδείας. Η ψυχραιμία επιβάλλεται γιατί όλοι, μα όλοι οι εμπλεκόμενοι “φορείς” στο πρόβλημα που έχει ανακύψει με τη συνεχιζόμενη για 13η εβδομάδα απεργία των Διοικητικών (αλλά και Τεχνικών) Υπαλλήλων των Πανεπιστημίων βρίσκονται σε δύσκολη θέση για να κανονίσουν την πορεία τους την επόμενη μέρα.
- Το Υπουργείο θέλει το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος. Το δήλωσε ευθαρσώς ο ΥΠαιΘ(ριος) Υπουργός μας σε απάντησή του προς την Καθημερινή στις 27.11.2013. Έχει επιδείξει απόλυτη ατολμία τόσο στην εφαρμογή των Νόμων, όσο και στο σχεδιασμό της επόμενης μέρας σε αυτό που θέλει να πετύχει (η βελτίωση της Παιδείας; η καταρράκωσή της;)
- Οι Πρυτάνεις, χρόνια τώρα, είναι πολιτικά πρόσωπα. Κι αν δεν είναι θέλουν να γίνουν. π.χ. ο Πρύτανης ΕΜΠ κ. Σιμόπουλος έχει διατελέσει Υπ. Μεταφορών επί Παπαδήμου, ο κ. Μυλόπουλος είναι αγαπημένος του κ.Τσίπρα και ο κ. Πελεγρίνης του ΕΚΠΑ πέρα από φαντεζί περσόνα του θεάτρου έχει ευρωπαϊκές βλέψεις (αλλά μάλλον δε του βγήκαν)
- Οι διοικητικοί και τεχνικοί υπάλληλοι (ένα ~15%) καθοδηγείται από πολιτικές σκοπιμότητες. Είναι φανερή η επίδρασή της Αριστεράς στο λόγο και στη διατύπωση των όποιων αιτημάτων
- Τα μέλη ΔΕΠ αγρόν αγοράζουν. Είναι τέλειο (σας το λέω εκ πείρας) να πληρώνεσαι και να κάθεσαι. Απλά τέλειο. Αλλά ταυτόχρονα εγκληματικό για την Παιδεία και το μέλος αυτού του τόπου.
- Οι φοιτητές από την άλλη έχουν πάψει να συμμετέχουν. Έχουν αφήσει τους περιφερόμενους τραμπούκους από Πανεπιστήμιο σε Πανεπιστήμιο να κλείνει Τμήματα και Σχολές και να επιδεικνύει τον ακραίο φασιστικό χαρακτήρα, προφανώς και καταφανώς αντίθετο σε αυτά που πρεσβεύουν με τη ρητορική τους
Τι θα γίνει λοιπόν;
Διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων, πληρωμένες υπερωρίες επί πληρωμένων υπερωριών, το θέμα ακόμη δε λέει να ξεκολλήσει. Δε θέλω να αναφερθώ στις επιμέρους θέσεις που έχει τοποθετηθεί το ΥΠαιΘ για τη διαθεσιμότητα κοκ. Θα φανεί το αποτέλεμα άμεσα. Αυτό που με ενοχλεί είναι ακριβώς η έλλειψη ψυχραιμίας που υπάρχει για την εξεύρεση -αρχικά- μιας λύσης, αλλά , κυρίως, για τον οραματισμό ενός καλύτερου πανεπιστημίου αύριο.
Καταλαβαίνω απόλυτα και συμμερίζομαι την αγωνία ανθρώπων που πιθανώς θα βρεθούν εκτός εργασίας έστω και για κάποιο διάστημα. Θα αντιπαραθέσω όμως ότι δε βγήκε κανείς τους να διαμαρτυρηθεί όταν προσλαμβάνονταν υπεράριθμοι και άχρηστοι στις Υπηρεσίες τους ή όταν ο γιος και η θυγατέρα κάποιου ημέτερου μεγαλοκαθηγητή έπαιρνε κάποια θεσούλα χωρίς προσόντα. Επιπλέον, πού είναι η επιμόρφωσή τους για την οποία έχουν ξοδευτεί εκατομμύρια, ώστε να βελτιωθεί η μηχανοργάνωση, να προοδεύσουν οι υπηρεσίες προς φοιτητές και καθηγητές, πού είναι η ταπεινότητα στα καθήκοντά τους τη στιγμή που έχουμε ανθρώπους που δεν παρουσιάζονται ποτέ στις θέσεις τους γιατί έχουν άλλες δουλειές ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΕΣ ή απλά μπορούν και εξαφανίζονται;
Αυτά τα λίγα είναι μόνο για τους διοικητικούς. Δε θα σχολιάσω για τους υπόλοιπους. Η κάθαρση πρέπει να ξεκινήσει από ψηλά και να πάει προς τα κάτω. Από Υπουργούς προς Πρυτάνεις και Συγκλήτους, προς μέλη ΔΕΠ και μετά βοηθητικό προσωπικό και φοιτητές. Με αρχές διαφάνειας και αξιολόγησης.
Αναμένω λοιπόν τη στιγμή που θα λήξει η απεργία και θα καταφέρουμε να βάλουμε μπρος ξανά το φούρνο που θα βγάλει ζεστά ψωμάκια. Ίσως όμως να δούμε μετά λύπης ότι τον είχαμε ξεχάσει ανοιχτό και κάηκαν τα πάντα
An Isotopia 