Εύλογο το ερώτημα καθώς στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να υπάρχει μια θεωρία συνωμοσίας για το καθετί που συμβαίνε. Δεν εννοώ φυσικά τους περιβόητους αεροψεκασμούς και τα συναφή αθλιολογήματα. Στην περίπτωση των κλειστών πανεπιστημίων εδώ και περίπου ένα μήνα εξαιτίας της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων που διαμαρτύρονται έντονα για τη “διαθεσιμότητα” που έχει ζητήσει το Υπουργείο Παιδείας, το ερώτημα αν εξυπηρετούνται κάποια συμφέροντα με αυτόν τον τρόπο είναι – τουλάχιστον- επίκαιρο.
Η άποψή μου είναι ότι υπάρχει γνήσιο αίσθημα αντίδρασης απέναντι σε μια διαδικασία που θίγει μια ομάδα εργαζομένων βασισμένο πάνω σε κάποια κίνητρα. Ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τα κίνητρα των κινητοποιήσεων και τον τρόπο που εκφράζεται, πρέπει σίγουρα κανείς να αναρωτηθεί και για τα έμμεσα αποτελέσματα που επιφέρει μια τέτοια κινητοποίηση. Σε ό,τι αφορά τις άμεσες επιπτώσεις, νομίζω είναι προφανείς. Κλειστό πανεπιστήμιο = ανενεργό πανεπιστήμιο. Μια γενιά που εξέρχεται (οι πτυχιούχοι) απλά καθυστερεί με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δηλ. αργοπορία ενσωμάτωσης στο εργατικό δυναμικό, αδυναμία έναρξης μεταπτυχιακών σπουδών, ακύρωση υποτροφιών στο εξωτερικό κοκ. Και μια γενιά που εισέρχεται (αυτή των επιτυχόντων στις πρόσφατες Πανελλαδικές) βλέπει ένα άδειο οικοδόμημα γνώσης, χάνει κάθε όρεξη για σπουδές κι εισέρχεται με το καλημέρα σε ένα σαθρό πολιτικάντικο πανεπιστήμιο. Τραγικά όλα αυτά, αλλά υπάρχουν κι άλλα. Δυστυχώς σοβαρότερα.
Σε ανακοινώσεις των απεργών ένα από τα κύρια συνθήματα είναι το κάλεσμα ενάντια στην ιδιωτική Παιδεία. Λυπάμαι, δεν είναι έτσι. Κλειστό δημόσιο πανεπιστήμιο σημαίνει δύο πράγματα: Ένα, ο καλός μαθητής, μελλοντικός πρωτοετής, δε θέλει να χάνει το χρόνο του ιδιαίτερα με ένα θέατρο του παραλόγου. Ο πλούσιος θα κοιτάξει να κάνει κάτι καλύτερο με το χρόνο του πληρώνοντας τα δίδακτρα κάποια εγχώριας ή αλλοδαπής σχολής. Από την άλλη ο πτωχός είναι αυτός που θα την πληρώσει πρώτος. Χωρίς τα μέσα να κάνει κάτι καλύτερο για το μέλλον του θα παραμείνει δέσμιος ενός φτωχοπαράλογου και μεμψίμοιρου πανεπιστημίου, όπου κυκλοφορεί η αφισοκουρελαρία και η “επανάσταση”. Είναι σίγουρο ότι θα χάσει το χρόνο του με σπουδές ανεργίας αφού έχει υποστει τις καταλήψεις, τις αποχές, τα “επαναστατικά” κινήματα εντός των σχολών.
Ο ταξικός διαχωρισμός είναι πλέον προφανής. Κλειστό πανεπιστήμιο σημαίνει εμφάνιση των ιδιωτικών πολύ πιο σύντομα από ό,τι διατείνονται οι απεργοί. Αυτή η καραμέλα πρέπει επιτέλους να πάψει. Το ιδιωτικό πανεπιστήμιο τρίβει τα χέρια του σε κάθε απεργία διαρκείας. Ή μήπως δεν προσέξατε ότι ο βομβαρδισμός των προηγουμένων ετών από κάθε είδους κολλέγια φέτος σταμάτησε απότομα με τις πρώτες κινητοποιήσεις; (όχι, δεν ευθύνεται η κρίση)
An Isotopia 