Στη βασική μου κατάσταση υποστηρίζω τα ανοιχτά δεδομένα. Πιστεύω ότι μόνο να κερδίσουμε έχουμε αν μοιραστούμε (μπορούμε να το κάνουμε ανώνυμα) την πληροφορία που διαθέτουμε στα χέρια μας, είτε ως ερευνητές, είτε ως κάτοχοι κάποιου αρχείου πελατών, είτε ακόμη ως δημόσιοι λειτουργοί. Για το λόγο αυτό, προσπάθησα σήμερα πρώτη φορά να συμμετάσχω σε μια ημερίδα της ΕΛ/ΛΑΚ, η οποία είναι η ελληνική ομάδα που υποστηρίζει την προσπάθεια διάθεσης ανοιχτών δεδομένων από και προς τους πολίτες, αλλά κυρίως από και προς τη δημόσια διοίκηση.
Η ημερίδα της ΕΛ/ΛΑΚ (παραπομπή) συνέπεσε με τον παγκόσμιο εορτασμό της OpenDay που έχει κοινό σκοπό με αυτόν που ανέφερα νωρίτερα. Η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία, με μεγάλη προσέλευση του κόσμου στο κτήριο “Κωστής Παλαμάς” του ΕΚΠΑ, που γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα. Μαζί με το πρόγραμμα των ομιλητών υπήρξε πρόβλεψη για μερικά εργαστήρια εκμάθησης-εισαγωγής στη δημιουργία/διαχείριση ανοιχτών δεδομένων προς ανθρώπους σαν και μένα που βασικά δεν έχουν και μεγάλη ιδέα πώς να το κάνουν ικανοποιητικά.
Εκεί με βρήκε η απογοήτευση. Δυστυχώς για τους συμμετέχοντες (σε ένα τουλάχιστον εργαστήριο, το πιο βασικό, στο οποίο συμμετείχα) οι ελπίδες διαψεύστηκαν. Η οργάνωση ήταν κάτω του μετρίου, δεν υπήρχε συντονισμός, δεν υπήρχε εξοπλισμός ρυθμισμένος, δεν υπήρχε πρόβλεψη για τίποτε ουσιαστικό πέρα από το να πούμε μια διαδικασία που γνωρίζουμε να κάνουμε εμείς (οι ειδικοί) και σας την λέμε να την ακούσετε. Σόρρυ, αυτό δεν είναι μάθημα, ούτε εργαστήριο, ούτε ο σωστός τρόπος να διαφημίσεις αυτό που ουσιαστικά προσπαθείς να προάγεις. Έχω συγκεκριμένα παράπονα, από το ότι στη σελίδα διαφημιζόταν “φέρτε μόνο το λάπτοπ σας”, αλλά έπρεπε να τρέχει windows (τι σόι open-source είναι το συγκεκριμένο λειτουργικό;) γιατί διαφορετικά δεν μπορούσες να τρέξεις το διαθέσιμο .exe, τα λειψά πολύπριζα που δε φτάνανε για τους 20+ μαθητές, για το δίκτυο που σερνόταν γιατί δεν είχε προβλεφθεί τέτοια προσέλευση, για το στυλ διδασκαλίας που δεν ήταν διδασκαλία κοκ.
Θα νομίζει κανείς ότι γκρινιάζω μόνο για να γκρινιάζω. Δεν είναι έτσι. Στην πραγματικότητα, οι ημερίδες αυτές διοργανώνονται με δημόσια χρηματοδότηση, είτε αυτή είναι τα ΑΕΙ που στηρίζουν την προσπάθεια, είτε το υπουργείο. Επομένως, θα έπρεπε να είναι λίγο πιο “επαγγελματικό” το επίπεδο με συμμετοχή των πραγματικών επαγγελματιών στα εργαστήρια αντί για των μεταπτυχιακών φοιτητών που τους ανατέθηκαν και υστερούσαν σαφώς.
Στην ουσία, κανείς δεν έμαθε τίποτε. Κανείς -και το εννοώ αυτό- δεν κέρδισε τίποτε και κανείς δεν πρόκειται να δει το θέμα Ανοιχτά Δεδομένα με ευχάριστες σκέψεις από δω και πέρα. Οι συζητήσεις μετά το πέρας των εργασιών αυτό μου έδειξαν. Και για μένα είναι σίγουρο ότι δε θα ασχοληθώ με το θέμα σοβαρά από δω και στο εξής. Ίσως σε κάποιο μακρινό μέλλον, όπου τα ινστιτούτα που διοργανώνουν τέτοιες ημερίδες πάρουν σοβαρά τους συμμετέχοντες, αλλά ακόμη σοβαρότερα τον ίδιο τους τον εαυτό
An Isotopia 